آیا ترک کردن و درمان معتادان در کمپ به طور قطعی انجام میگیرد؟آیا شرایط اقامت در این کمپ‌ها استاندارد است؟ تا این چنین شاهد حادثه ای تلخ که باعث ملتهب شدن جامعه میشود نباشیم و دردی بر دردهایمان اضافه نشود.تصور کردن تلاش برای رهایی از آتش با جسمی ناتوان از درد مخدر در قفس قفل شده دردناک است.این روزها حال لنگرود شبیه روزهای آغاز کروناست.شهر در بهت و ماتم فرو رفته و قدم به قدم بنرهای مشکی و عکس جوانانی که مظلومانه سوختند.
طبق آمار رسمی که در سال ۹۹ منتشر شده،تعداد کل معتادان در ایران ۲.۸۰۰.۰۰۰ نفر بوده اند که ۹۴ درصد مردان و ۶ درصد این آمار زنان هستند.
علت گرایش جوانان به سمت مخدر چیست؟ آیا بعد از ترک،انگیزه‌ای برای مصرف دوباره دارند یا خیر؟خانواده ها چقدر فضای امن برای آرامش فرزندانشان ایجاد کرده‌اند که از والدین و خانه فراری نباشند؟جوانانی را به چشم در جامعه دیده‌ایم که چندین و چند بار به کمپ رفته‌اند و دوباره به مواد برگشته‌اند،گاهی اوقات کمپ تنها راه استراحت ۳ هفته‌ای خانواده‌ها از دست فرزندانشان است.خانواده هایی که عاجز شده‌اند از این مصیبت خانمانسوز،از روان آسیب دیده فرزندانشان
جوانی که بخاطر فرار از مشکلات(شکست عاطفی،از دست دادن خانواده،ترد از سوی خانواده،گاه اجتماع، فقر و…) رو به مرحمی میاورد که نمیداند چه بر سر آینده اش خواهد آمد.چون اوایل فکر میکند دردش را تسکین میدهد و روحش سیر میشود از این همه کمبود،و آن خلاها را پر میکند برایش.اگر بعد از ترک، انگیزه و هدف مشخصی نداشته باشد بدون شک دوباره به مصرف روی خواهد آورد.
میانگین سن مصرف در ایران ۲۴سال است،بیشترین آمار در بین زنان گروه سنی ۲۳تا۴۴ است.زنان و دخترانی که مادران آینده این جامعه هستند امید می‌آفرینند و خلق میکنند زندگی را،خود دچار اعتیاد شده و برای دسترسی به مواد ممکن است اتفاقات ناگواری برایشان رخ دهد.
درمان اعتیاد بعد ۲۱روز روند تکمیلی دیگری دارد که باید مسیرش فراهم باشد.
اغلب این افراد با سرکوفت و فشار از جانب خانواده و اجتماع،در مرحله بحرانی راهی کمپ شده‌اند که از لحاظ روحی و جسمی وضعیت فوق حادی دارند،بحث روان درمانی این عزیزان باید تکمیل شود تا پروسه درمان قطعی و نهایی شود.
مهمترین و بقول عامیانه شاه علت اعتیاد در دسترس بودن مواد مخدر است،باید دید که چرا مخدر به راحتی در دسترس جوانان و نوجوانان است؟
مصرف مواد و الکل امروزه در بین نوجوانان به نوعی سرگرمی تبدیل شده که بخاطر بازدید و لایک(تایید گرفتن از دیگران)بیشتر در فضای مجازی رو آورده اند.که در فرهنگ سازی و آموزش پایه باید بیشتر روی این موضوع کار شود.طبق آمار منتشر شده متاسفانه یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر مصرف کننده تفننی در کشور وجود دارد.
مواد مخدر صنعتی که امروزه مصرف میشود اختلالات روانی پیشرفته‌ای را به همراه دارند.نوزادانی که با بیماری های ناشی از مصرف مخدر پدر و مادرهایشان متولد شده اند،کودکان بی گناهی که تا آخر عمر درگیر بیمارهای مختلف میشوند.
آری اعتیاد دست بردار نیست آینده فرزندان را هم تحت الشعاع قرار میدهد.
مصرف مواد مخدر در ایران بنا به آمار اعلام شده:(۵۳ درصد تریاک،۱۲ درصد حشیش،۸ درصد شیشه،۷ درصد هروئین و ۲۰ درصد سایر مخدرها) است.
اغلب خانواده‌های درگیر این مبحث، قشر ضعیف و ناتوان مالی هستند که بخاطر این موضوع نمیتوانند عضو درگیر خانواده را تا بهبودی کامل ساپورت کنند.پس نیاز جدی به کمک هرچه بیشتر دولتمردان احساس میشود.
اعتیاد می‌تواند همه قشرها را درگیر کند،پزشک و معلم و بیکار نمیشناسد(۲۰درصد معتادان دارای تحصیلات عالیه،۲۲درصد کارگران،۲۷درصد نگرش مثبت به اعتیاد دارند) چهره‌های سرشناس زیادی در حوزه‌های علمی،هنری و ورزشی متاسفانه درگیر این آسیب شده اند،دکتر روح‌اله صدیق روانشناس معروف در مورد اعتیاد چنین گفته‌اند:«ژنتیک نقش حدود ۵۰ درصدی در ابتلابه اعتیاد دارد»که این هم از عجایب انسان است. بیشترین تاثیر ژنتیک در مصرف الکل با ۶۰درصد و بعد از آن نیکوتین است. گاه در جامعه شاهد آن بوده و دیده‌ایم خانواده‌هایی هستند که تمامی اعضای آن درگیر مواد و معتاد شده‌اند، گروه دوستانی که همه اعضای آن به اعتیاد روی آورده‌اند.
در پایان آرزوی بهبودی کامل برای افراد درگیر مخدر و طلب آرامش برای روح عزیزان از دست رفته در این حادثه تلخ و پایان قاچاق و مصرف مواد مخدر را در ایران عزیزمان دارم.
بیشتر بخوانید:
