وقتی تنها فیلمهایی که تصویری کاریکاتوری و زشت از ایران ارائه می دهند را به جشنواره ها راه می دهند.
وقتی سلبریتی ایرانی که میلیاردها تومان از رانت های سینمایی ایران می خورد و دانسته یا ندانسته در فرانسه ژست مبارز می گیرد و معتقد است که صبح تا شب در حال مبارزه است.
وقتی دانشجو و دانشمند ایرانی به بهانه های مختلف از حضور در محافل علمی جهان محروم می شود.
وقتی هر صدای مدافع ایرانی در رسانه های بین المللی خفه می شود.
وقتی بزرگان تاریخ و فرهنگ این سرزمین توسط همسایگان مصادره می شود.
و… وقتی نام ایران مصادف با جهل و سیاهی و خشونت و تهدید می شود، تنها و تنها یک هدف وجود دارد و آن اینکه تمام جامعه ایران را با تمام گوناگونی و رنگارنگی به سخنان عجیب و غریب چند ائمه جمعه و امثال حسین شریعتمداری و حسن عباسی تقلیل دهند و از این طریق زمینه تحریم بیشتر و حمله نظامی به ایران را فراهم نمایند.
به خاطر داشته باشیم وقتی آمریکا به افغانستان و عراق حمله کرد نمی گفت و نگفت که به عراق و افغانستان حمله می کنیم بلکه مدام این جمله را تکرار می کرد که ما به طالبان و القاعده و صدام حمله می کنیم.
تلاش برای ارائه یک تصویر و آن هم تندترین و محافظه کارترین تصویر موجود در ایران، چیزی است که از اپوزسیون خارج نشین تا شبکه های فارسی زبان اینترنشنال و بی بی سی فارسی تا جشنواره سینمایی برلین و کَن و دولت آمریکا و اسرائیل و.. دنبال آن هستند و تنها یک هدف دارد و آن مشروعیت بخشیدن به تحریم و تجاوز نظامی به ایران است.
