چهارشنبه‌سوری طی قرن‌ها در فرهنگ ایرانی فرصتی برای دورهمی خانواده‌ها، گسترش پیوندهای اجتماعی و آشنایی جوانان ایل با یکدیگر بوده است. بسیاری از ازدواج‌ها در گذشته، ریشه در همین آیین‌های شبانه و گردهمایی‌های سنتی داشتند.
مردم ایران چهارشنبه‌سوری را زمانی برای گرفتن گرما، روشنی و انرژی از آتش و سپردن غم‌ها به شعله‌های آن می‌دانستند. پریدن از روی آتش، آوازخوانی و رقص، لحظاتی سرشار از شور و شادی برای مردم به ارمغان می‌آورد.
اما در سال‌های اخیر، این آیین اصیل و فرهنگی با رفتارهای خطرناکی چون پرتاب مواد منفجره و آتش‌زا گره خورده است؛ رفتارهایی که آرامش شب چهارشنبه آخر سال را به اضطراب و دلهره بدل کرده و خسارات جانی و مالی جبران‌ناپذیری به همراه داشته است.
در چنین شرایطی، احیای این سنت زیبا و دوری از رفتارهای خطرناک نیازمند برنامه‌ریزی علمی و فرهنگی است. تحقق این هدف، تنها با تلاش و هم‌افزایی متولیان فرهنگی، رسانه‌ها و نهادهای آموزشی و تربیتی امکان‌پذیر خواهد بود.
