سینما قدس فقط عشق طاهر نبود، آن سال‌های جنگ و بعد جنگ، نوجوانان و جوانان زیادی به عشق دیدن فیلم های جدید جمشید هاشم پور که به او جمشید آریا می گفتند، توی صف های طولانی می رفتند.
طاهر اسماعیل بیگی، بعد از ١۰ سال حسرت و هجران و درد از سینمایی که آوار شد و تبدیل شد به پارکینگ، حسرت به دل از دنیا رفت و سالها خاطرات نوستالژی ایلامیان را با خود به زیر خاک برد.
امشب خبر آمد قرار است به علت تعمیرات و تا اطلاع ثانوی، همین سینما فرهنگ که جایگزین تنها سینمای استان شده بود، بخاطر تعمیرات تعطیل شود.
همین مثلا سینما فرهنگ این روزها نشان داد که مردم ایلام چقدر شیفته سینما هستند که با وجود هزاران پلتفرم و فروش آزاد فیلم، اما به عشق سینما، هنوز هم تغذیه می خریدند و قرارهای دوستانه شان را آنجا می گذاشتند.
سینمایی که دلیل ارتباط بیشتر بچه ها با پدر و مادرها شده بود و دو ساعت کنار هم کارتون می دیدند و کنار فرزندشان لذت می بردند.
سینما کلهر ایوان، سینما هنر آبدانان و سینما سراب آبدانان، پردیس سینمایی امید ایلام، سینما صحرایی چغاسبز، برج هنر و شاید چند پروژه و ساختمان دیگر، جز وعده هایی از فرهنگ بوده که سالهاست، به بی فرهنگی تمام رها شده اند و هیچ متولی و مسئولی پیگیر نیست که چرا؟
چرا باید سینما هنر آبدانان ، باشگاه و مغازه شود و سینما قدس ایلام با آن وعده وعیدها و دروغ ها که قرار بود پارکینگ طبقاتی و کافی شاپ و سینمای ۵٠٠ نفره شود، به حال خود رها شده اند.
١١ سال تعلیق و فراموشی پروژه ای به این مهمی…
فراموش مسئولان اگر می شود، از یاد ما که نمی رود و ما هر روزی که با حسرت از سعدی جنوبی رد می شویم، جای خالی طاهر و چراغ قوه اش و آن پرده ی رنگی سینما را عمیقا حس می کنیم و بیاد روزهای دربی و عشق طاهر به پرسپولیس و کل کل طرفداران آبی و قرمز که دورش را گرفته بودند، آه می کشیم.
سینما قدس، فقط سینما نبود، بلکه نماد امید و رویاپردازی بود و با تعطیلی آن، بخشی از هویت فرهنگی ایلام هم از بین رفت.
شاید روزی دوباره پرده‌های سینما قدس بالا رود و خاطرات شیرینمان را زنده کند. تا آن روز، یاد طاهر و سینما قدس در دل ما زنده خواهد ماند…
بیشتر بخوانید:
