با نگاهی به تاریخ و تمدن هزاران ساله این مرز بوم از دیرباز تا قرن معاصر متوجه خواهیم شد که ایثارگری و گذشت از خود به خاطر دیگران با فرهنگ و منش انسانی ایرانیان عجین بوده است،نمونه بارز این از خودگذشتگی ها را هم در دوران دفاع مقدس و هم در سال‌های اخیر در میان کادر درمان کشور به خوبی می توان مشاهده کرد،اما مراد از نگارش این یادداشت تکریم مقام شامخ نوجوان ۱۵ ساله ی خوزستانی است که همچون پدرانش در زمان دفاع مقدس برگ زرینی دیگر از ایثارگری و شهامت را در تاریخ کشور ورق زد….
به زعم نگارنده خداوند دو نوع سرمایه را در اختیار انسان قرار داده است، یکی سرمایه مادی است و طبق فرموده ایزد منان فلسفه وجودی تمام سرمایه های مادی در خدمت رشد انسان قرار داشتن است.دیگرسرمایه انسان داشته‌های معنوی است که در وجود بشر قرار دارد و بسیار عظیم‌تر از سرمایه‌های مادی است . در حقیقت مانا بودن انسان در عالم خلقت با تکیه بر همین ارزش‌های معنوی محقق می‌شود
ایثار و از خود گذشتگی از مهمترین سرمایه های معنوی انسان است. ایثار از پرشکوه ترین مظاهر جمال و جلال انسانیت است و تنها انسانهای بزرگ به این قله شامخ صعود می کنند
ایثار و مقدم داشتن دیگران بر خود، هر چند اندک، نیکوترین احسان و بالاترین مراتب ایمان است. ایمان به خداوند و اعتقاد به آن لازمه اش ایثار است، انسان با خلوص نیّت و عقیده پاک می تواند وارد میدان عمل شود….
هنر ملّت فهیم و غیور ایران به ویژه جوانان و نوجوانان این مرز و بوم، آفرینش تابلوهای عظیم ایثار ، معنویت، شجاعت و از خود گذشتگی است. برای درک به این مطلب، کافی است تاریخ هشت ساله ی دفاع مقدس را ورق بزنیم دورانی که همه ملت ایران، حتی نوجوانان عزیزمان، جلوه های عظیم صفا و معنویت را در آن به تصویر کشیدند….
نوجوانان بسیاری چون شهید حسین فهمیده، درسی فراموش ناشدنی ایثار را به تاریخ آموختند. حسین فهمیده ها به تاریخ آموختند که هر فردی، در هر سنی که باشد و هر چند نوجوان، اگر قلبش، حرم عشق به خداوند شود، تفسیر این عشق را به خون خود مینگارد. نوجوانان میهن ما با الگو قرار دادن کسانی چون شهید فهمیده، می توانند از همین دوره آغازین زندگی، روحیه ایثار را در خود تقویت کنند…
نمونه مشهود این ایثار آتش سوزی در یکی از محلات شهر ایذه در استان خوزستان بود که طی آن کودکی ۱۵ ساله برای نجات دو بانو (مادر و خواهر شهید) از آرزو وامید به آینده خود گذشته و راه ایثار وفداکاری را انتخاب کرد . به گفته یکی از پرستاران بخش سوختگی که از زبان آن شهید والامقام سخن می گفت؛ علی لندی هیچوقت از این حرکت پشیمان نشده است، در حالی که با مرگ و درد دست و پنجه نرم می‌کرد از شهامتی که به خرج داده بود خوشحال بود …
هرچند شهادت آن نوجوان شجاع و غیور ایذه موجب تاثر و تاسف هموطنانمان شد ولی در جای خود یکبار دیگر نام ایران و جوانان و نوجوانان ایرانی را در پرچم داری ایثارگری سربلند کرد…
شهادت این نوجوان در هفته دفاع مقدس و آغاز سال تحصیلی بار دیگر به همگان نشان داد که روح ایثار و فداکاری توام با احساس مسئولیت در نهاد و ضمیر مردمان این مرز و بوم ریشه‌ای عمیق و کهن داشته و جوانان و نوجوانان شجاع این سرزمین در تمام دوران‌ها و اعصار، در راه خدمت به جامعه و مردم آماده جانفشانی و خلق حماسه‌های ماندگار هستند . بدون شک تاثیر تربیت خانواده در پرورش روحیه از خودگذشتگی فرزندان بی تاثیر نیست وخانواده علی لدنی در این ایثار و گذشت نقش بسزایی داشته اند ، این اقدام ایثارگرانه وی الگو و سرمشقی ماندگار برای همه نوع دوستان و کسانی است که در جهت گسترش و تعمیق فرهنگ ایثار و از خودگذشتگی تلاش می‌کنند…
