به گزارش ایلام قلم به نقل از بازتاب ایلام؛ سنوار سالها در زندان صهیونیست‌ها بود اما خدا نخواست بی‌نام و نشان در زندان بمیرد و نامش در میان نام‌ها نباشد، خدا نخواست نام سنوار در تاریخ گم شود و خون سنوار بخشکد.
خدا خواست سنوار جانانه بمیرد و عاشقانه در جلوی چشم میلیاردها آدم فریاد بزند که مرگ با عزت، بهتر از زندگی با ذلت است.
خدا خواست که مرگ سنوار حماسه خلق کند و شعری حماسی گردد و در گوش زمان سروده شود و روح مرده و وجدان خفته‌ی بشر هزاره سوم را زنده کند.
سنوار نامی است که از امروز به نام‌های حماسه‌سازان تاریخ اضافه شد. او به اسطوره‌ای تبدیل شد که آغازی دیگر بر یک مبارزه برای نسل‌های امروز و فرداست.
تاریخ تکرار می شود و نام‌ها ماندگار، سنوار آدم عجیبی بود، سرنوشتش را به خدا سپرده بود و خدا چنین بزرگش کرد.
او سالها پس از اسارت، در پشیمانی صهیونیست‌ها در لیست ترور قرار گرفته بود و سالها زیر نگاه تیز و ریز دوربین‌ها و نرم‌افزارها زندگی می کرد.
دشمن او را در دوردست‌ها جستجو می کرد اما دشمن که نمی‌تواند مفهوم شجاعت و خط سرخ شهادت که امتیاز برگزیدگان است را درک کند، عرصه را بر دشمن نامرد تنگ می کرد. نیروها را فرماندهی می کرد، در میان مردم بود، عشق می ورزید و می جنگید و مرد نمایان نامرد روزگار گاهی او را به جاسوس بودن، گاهی به فرار و گاهی هم به مخفی شدنش متهم می کردند اما او از رگ کردن به دشمن نزدیک تر بود.
نوع مرگ سنوار را خدا تعیین کرد که شهادت او اسطوره‌ای برای تمام تاریخ شود، سنوار نامی که ماندگار شد، مردی که حذف نشد بلکه اسطوره شد.
خدای من! در روزگار ما چقدر حق و باطل هویدا و عریان هستند!؟ چقدر حق و باطل از هم تفکیک شده اند!؟ در سالهای اخیر چه مردان باصفا و نشان‌داری که رفتن‌شان نشان از یک راز دارد، از بین ما رفتند.
خدای من! چقدر این روزها پر راز و رمزند و به تاریخِ حماسه ها نزدیک‌تر!؟ چقدر این روزها خونین‌اند!؟ چقدر این‌روزها یهود شاخ و شانه می کشد!؟ چقدر این روزها به تشخیص مرد از نامرد شبیه است!؟
به قول شاعر:
ما زنده ایم هنوز
اما لباس هایمان مرده
ما برای جنگیدن
هنوز حرف داریم
آنقدر که هیچ شاعری
حاضر به صلح نیست
منبع: پایگاه خبری بازتاب ایلام
