از بازخوردی که افکار عمومی به ما می دهند میتوان چنین نتیجه گیری کرد که مردم به معنای واقعی کلمه نسبت به کلمه جلسه آلرژی پیدا کرده و این کلمه یکی از واژه های آزار دهنده در ادبیات جاری در جامعه به حساب می آید …
متاسفانه مدیران و مسئولین ما دست کم دو سوم تایم کاری یک روز خود را در جلسات سپری کرده و جالب اینجا است که تکرر جلسات بعضا داد مدیران را هم در آورده است …
جلسات در ارگانهای دولتی و خصولتی و نهادهای حاکمیتی به دو دسته تقسیم می شوند ، جلساتی که خروجی مثبت داشته و انجام آنها و حضور تمام اعضا برای تصمیم گیری درست الزامی است و جلساتی که به نوعی رفع تکلیف بوده و خروجی چندان مثبت و ملموسی ندارند …
در این مطلب نگارنده نمی تواند بگوید کدام جلسات در گروه یک و کدام جلسات در گروه دوم قرار دارند ، اما در جمع بندی داده های موجود می توان عنوان کرد که دوسوم جلساتی که در طول روز برگزار می شوند چندان الزام آور نبوده و خروجی آنها در مقایسه با خروجی حضور مدیر در محل کار خود و رتق و فتق امورات ارباب رجوع بسیار پایین تر است …
یکی از مسائلی که همواره از طرف افکار عمومی از ما رسانه ها به عنوان پل ارتباطی بین مردم و مسئولین مطالبه می شود همین معضل نبود مسئولین در محل کار و شرکت مداوم آنها در جلسات است …
جا دارد استاندار و تیم مشاوران ایشان با استفاده از ظرفیت افراد متخصص و اهل فن تدبیری اتخاذ نمایند که هم تعداد جلسات در طول هفته کاهش یابند و هم خروجی آنها کیفیت و کمیت لازم را داشته باشد …
در لیست جلسات روزانه که مدیران شرکت می کنند عناوینی وجود دارد که هیچ ارتباطی با آن اداره ندارد ، مثلا امروز با یکی از مدیران ادارات حوزه تخصصی که باید در این آخر سال امورات مردم را انجام دهد صحبت داشتیم عنوان کرد که باید به جلسه ستاد اقامه نماز برود ، در این روزهای آخر سال آیا نباید به همان جمله عبادت جز خدمت به حلق نیست عمل کرد؟ نماز مشکلی ندارد که بخواهد با جلسه حل شود ، نماز جاری است و تنها مشکل نماز ضعف عملکرد کسانی است که مبلغ آن شده اند ، ده ها جلسه با همین عناوین وجود دارد که فقط در مسیر خدمت به خلق وقفه ایجاد میکنند..
شاید ذکر یک مصرع از اشعار سعدی شیرین سخن در این مجال خالی از لطف نباشد که فرموده ؛ به عمل کار بر آید به سخندانی نیست ” جلسات متعدد در ادارات هم همان سخندانی و سخنرانی است که سعدی نکونام عمل کردن و عمل گرایی را بر آنها مقدم دانسته است …