نسل کشی خاموش/چرا هیچکس نگران آینده این مُلک نیست؟

راوی روایت می‌کند که غروب یک روز در میانه های بهار از مسیر یکی از پارکهای محله ای شهر ایلام عبور می کردم ، دسته ای نوجوانان ( عکس‌پیوست ) بین ۱۲ تا ۱۸ ساله که حدود ۱۵ نفر بودند را دیدم که چهره دو نفر از آنها بالای ۲۰ سال می خورد ، راوی آه سردی می کشد و ادامه می دهد ، دختر و پسر کنار هم در قسمت تاریک پارک نشسته بودند و سیگاری که بوی آن متفاوت از بوی سیگاری بود که همکارانم همیشه می کشند بود را به یکدیگر تعارف کرده و بی دلیل می خندند ، گوش کن اینجا رو گوش کن ، از میان جمع پسرکی حدودا ۱۴ ساله بلند می شود و در همان لحظه بلند شدن به زمین خورده و بیهوش می گردد ، از دهانش کف و خون بیرون آمده و به اورژانس اعزامش می‌کنند ، راوی این مقتل خوانی از نسل کشی عریانی که در کوچه و برزن این شهر رخ می‌دهد روایت می‌کند دردنامه را چنین تکمیل می کند که این گعده های نوجوانان را در گوشه کنار این شهر بارها و بارها دیده ام ...